فــــراقــــــی

ایینه دار رابـطه ام بنشـین
بنشین کنار حادثه بنشین
یاد مرا به حافظه ات بسپار
اما ......... نام مرا
بر لب مبند که مسموم می شوی
من داغ دیده ام
دلم شکلات می خواست .یعنی در واقع دلم می خواست بیام خونت تو از اون یخچال قدیمی سبزت یه دونه از اون تخم مرغای شانسی کیندر رو در بیاری بعد ادای مرغا رو در بیاری و یهو ناغافلی بندازیش تو دامن من . یا اینکه بهم یه بسته نستل بدی خودت هم کاغذشو باز کنی و بعد کنار من بشینی و حرف بزنیم و نستل نوش جان کنیم . خیلی وقت بود که هوس همچین چیزی کرده بودم اما خوب دیگه یاد گرفتم دلم رو زیاد پررو نکنم از تو هم اصلا همچین انتظاری ندارم . تا اینکه امروز خواهر گل و مهربونم یهو دست انداخت گردنم و بوسم کرد وبهم یه بسته شکلات داد . می بینی ، می بینی بهانه های گریه چجوری جور می شه .

وقتی میان بازوان تو
از عشق رویینه می شوم
اسفندیار عاشقان جهانم
قورباغه رو که نخاعی کنی جیغ می کشه . نه از اون جیغای بلندها اما جیغ می کشه دیگه .من می ترسم ، یعنی نمی ترسم اما خوب یه جوریم می شه دیگه . دلم می خواد منم جیغ بزنم . من قورباغه ها رو دوست دارم .

ماهیان می دانند
عمق هر حوض به اندازه ی دست گربه است .
به اون خانومه که مسئول اموزش بچه ها تو بهزیستی بود گفتم :
ـــ من واسه ریاضی و فیزیک سمیه و شیما یه معلم خوب پیدا کردم
ـــ خیلی خوبه ایشون کی هستن ؟
ـــ اقای ....... از دوستان من هستن
ـــ نمی شه
ـــ نمی شه ؟ چرا ؟
ـــ چون ایشون مرده
ـــ خوب چه ربطی داره؟
ـــ ربطش اینه که من اصلا دلم نمی خواد یه مرد بیاد اینجا و به دخترای هیجده نوزده ساله درس بده
ـــ چرا ؟
ـــ چون من حوصله ی ماجراهای عشقی رو ندارم

مرا به باد سپردی به بادهای غریب
سپردن اسان است
مرا به خویش سپردی
گذاشتی رفتی
گذشتن اسان است
امروز کشف کردم زدن لاک بنفش کلی رو خوندن ارگانیک تاثیر مثبت داره .می تونید امتحان کنید .

هنگام بدرقه ی عشق
پیراهنی چندان سپید به تن کن
که گویی برهنه ای
یه خوابی می دیدم . یادم نیست دقیقا چی بود اما تو بودی . تو بودی و با این حال خواب خوبی نبود . تو خواب داشتم گریه می کردم ، داشتم اذیت می شدم ، اصلا داشتم می مردم . از خواب که بیدار شدم دوباره اون دردای عجیب و غریب اومد سراغم ، درد که رفت نفس تنگی اومد به جاش ، نفس تنگی که رفت گریه اومد ، گریه که رفت یاد تو اومد و یه ترس عمیق . کاشکی که اینا هم برن ، کاشکی اینقده یاد تو نباشم ، کاشکی یه خورده بهتر بشم .

دری که کوبه ندارد
کـسی نخواهد کوفت
در انتــــــــــــــــظار مباش

---

پ.ن.:شعرها همه از سروده های زنده یاد نصرت رحمانیه

فـــــراقــــــی

گریه را به مستی بهانه کردم
شکوه ها ز دست زمانه کردم
دلا خموشی چرا
                      چو خم نجوشی چرا
                                                 برون شد از پرده راز
                                                                          تو پرده پوشی چرا
رو دیواراش پر از ساعتای بزرگ چوبی بود که هر کدوم سر یه ساعت وایساده بودن . یکی ۱۲:۳۰ ،یکی ۲:۱۰،یکی ۴:۴۵.......... . چند تا شاخه عود هم یه گوشه اتیش زده بودن نه از این عودا که ادم با دودش سر درد می گیره با یه عطر خیلی ملایم یه چیزی مثل عطر دارچین و هل .هیچ کس توش نبود هیچ کس . یه سالون بزرگ پر از میزای چوبی با رومیزی های سفید و با یه نور خیلی کم .از پله ها که پایین می اومدی انگار اومده بودی تو یه دنیای دیگه . برگشتم و بهش گفتم : می دونی احساس می کنم اینجا قبلا چند نفر مردن . خندید و گفت : اره و انگار که روحشون هنوز همین دوروبراس . اسم غذاهه داتـــیو بود .کلی یاد شیمی افتادم اصلا فکرشو هم نمی کردم که داتیو اسم یه غذا باشه. گفت :میشه داستان نخونیم و حرف بزنیم به جاش؟
گفتم باشه و حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم . 

دل ز دست غم مفر ندارد
دیده غیر اشک تر ندارد
زندگی دگر ثمر ندارد
بارون می اومد ، یه بارون نم نم . چرا بارون بوی تو رو داره..........................

در سایه گل بلبل از این غصه خزیده
گل نیز چو من در غمشان جامه دریده
چه کج رفتاری ای چرخ
                         چه بد کرداری ای چرخ
                                                 سر کین داری ای چرخ
                                                                          نه دین داری نه ایین داری ای چرخ
خاتمی داشت حرف می زد . داشت عربی سخنرانی می کرد . داشت زور می زد که ح و ض و ط و ذ رو درست تلفظ کنه . خندم گرفت . نه بهتر بگم گریم گرفت . عربی حرف زدن ؟ عربی‌؟ رییس جمهور ایران .... زبان رسمی فارسی.....عربی.......فارسی......نمی دونم والا

شانه بر زلــــف پریشان زد لیلی به به و به
دست بر منــظر جانــان زد لیلی به به و به
افتاب از چه طرف سر زد کامروز
سر به من بی سروسامان زد لیلی به به و به
دل کجا می بریم
                      کجاکجا می بریم
                                            اگر غلط می نکنم
                                                                    خطا خطا می بریم
ـ شیشه رو بکش پایین سرتو تکیه بده به پشتی ماشین چشماتو هم ببند . بعد بذار باد قطره های بارون رو بندازه رو صورتت
ـ نمیخوام
ـ باشه نخواه ولی داری می ترکی

تو مـرو گر برود جــان و تن هستـی ما
در فراقت به خماری بکشد مستی ما
به جسم مرده جانی
                          تو جان یک جهانی
                                                  تو کنج شایگانی
                                                                       تو عمر جاودانی
                                                                                           خدا کند بمانی
--------------------------------------------------------------------------------
پ.ن:تمام شعر ها سروده ی عارف قزوینی و از نوار بسیار زیبای پنجه ی دشتی بود . تصنیف های عارف به روایت فرامرز پایوراز شاگردان استاد صبا در این نوار اجرا شده .تصنیف خوان نوار محسن کرامتیه .

خوب این بالاخره درست شد
فقط یه مشکلی هست . من نمیدونم این تو بنویسم یا نه؟